Met mijn armen wijd ren ik met de wind mee, vooruitgeduwd door de storm. Als ik maar hard genoeg loop en heftig met mijn armen wapper (met een open jas als vleugels) zal ik toch vast gaan vliegen. Ik ben ervan overtuigd dat het kan.

Ieder jong kind kan de prachtige en soms beangstigde magie zien in de mogelijkheden die het leven zou kunnen bieden . Want het zou toch zo maar kunnen gebeuren dat de helden (of juist de monsters) uit een favoriet boek zomaar naast je bed staan. Wanneer we een jaar of 9 zijn veranderd dat. We leren dat dat soort dingen niet kunnen. Het is maar fantasie. We hebben dan voldoende verhalen gehoord over het verschil tussen dat wat “echt” is en wat uit verbeelding ontstaat. Het magische wordt vanaf dan steeds […]

Nee is een volledige zin! Een quote die ik regelmatig voorbij zie schuiven in verschillende blaadjes, op posters en via (social) media. Een zin die ik maar moeilijk kan plaatsen. Een hele zin bestaand uit een enkel woord? […]

Het is zo’n omslagdag. Zo’n dag dat het buiten kouder is dan de dagen er voor en je voelt dat er meer regen en wind in de lucht hangt. De wind die waterkoud tegen je wangen aan waait en je ogen laat tranen. Maar dat zijn geen redenen […]